اشتباهات فرزندتان را به عنوان فرصتی برای رشد در نظر بگیرید
داشتم پیاز و هویج را خرد می کردم که صدای پاره شدن کاغذ را شنیدم.

"من نمی تونم هیچ کاری را درست انجام بدم!" و بعد گریه کنان به سمت اتاقش رفت.چند لحظه قبل، او خیلی خوشحال به نظر می رسید، اما یک دفعه حالش تغییر کرد و من نفهمیدم که دقیقا چه اتفاقی افتاد.

خیلی طبیعی است که کودکان بخواهند در مواجهه با مشکلات و اشتباهات تسلیم شوند. اما وقتی کودک تون یک شکست بزرگ را تجربه می کنه، می تونه یک فرصت عالی باشه برای آموزش تاب آوری به او.

خوشبختانه، روشهای بسیار ساده اما مؤثری وجود دارد که والدین می توانند آنها را اجرا کنند.

 1.لحن صحبت کردن والدین خیلی مهم است ، لحنی که باعث ایجاد کنجکاوی در کودک شود.

وقتی کودکی در امتحان مردود می شود، در یک سخنرانی در مدرسه اشتباه می کند، یا برای بازی انتخاب نمی شود، فرصت هایی برای آموزش تاب آوری وجود دارد. برای انجام این کار، خیلی مهم است که با کنجکاوی به این شکست ها نزدیک شوید. این یک فرصت عالی است که بفهمید چه چیزی و چرا اشتباه شده است.
به عنوان مثال، رد شدن در امتحان ریاضی ممکنه به این معنی باشه که کودک به ابزارهای آموزشی بیشتری نیاز داره تا بعضی از مطالب را بهتر یاد بگیره. اشتباه در سخنرانی در مدرسه را می توان با تمرین کردن در مقابل گروه های کوچکتر حل کرد. و انتخاب نشدن برای بازی مدرسه ممکنه به این معنی باشه که کودک باید برای این بازی تلاش بیشتری کنه و تکنیک های جدیدتری را یاد بگیره.

خشم، شرم و تنبیه اینجا جایی نداره. 

در واقع باید اسم "شکست‌" به "چالش" تغییر کند

2. اضافه کردن کلمه "هنوز" یک روش قدرتمند برای بازنگری شکست است.

این کلمه می تواند سختی ها را از "غیرممکن بودن" به "چالش" تبدیل  کند. 

شما می توانید کودک را تشویق کنید تا به جای اینکه بگوید: "من اصلا نمی تونم این را درست کنم" بگوید "من هنوز روش درست کردن این کاردستی را پیدا نکرده ام"

یا،به جای اینکه بگوید " من هیچ وقت این رو یاد نمی گیرم" بگوید "من هنوز این را حفظ نکرده ام.

 3. تحسین کردن می تواند به رشد ذهنی کمک کند.

پیش فرض این است که همه تحسین ها خوب است.اما واقعیت اینه که کیفیت تحسین ها برابر نیستند. شیوه تحسین والدین از کودک می تواند مستقیما تمایل کودک به حل مسئله را افزایش دهد.
بسیاری از والدین فکر می کنند که باید به کودک بگوییم که چقدر توانمند است.اما تحقیقات نشان می دهند که وقتی والدین کودک را برای "ویژگی‌هایش" تحسین می کنند، احتمالاً داشتن "عملکرد موفق" به هدف کودک تبدیل می شود. در مقابل، کودکانی که به خاطر "تلاش‌هایشان" تحسین می شوند، بیشتر به "حل مسئله" ترغیب می شوند.

در واقع آنها به دنبال چالش‌ها هستند و برای یادگیری بیشتر تلاش می‌کنند.
پس تحسینی مثل "وای! تو خیلی روی این کار وقت گذاشتی» بیشتر به نفع کودک است تا این جمله: «تو خیلی خوب می نویسی».

بنابراین به جای گفتن چیزی مانند «عالیه!» والدین می توانند بگویند: "معلومه که برای انجام دادن این کار خیلی تلاش کردی و این فوق العاده است "

 در نهایت، والدین می‌توانند کودک را تشویق کنند که با روش متفاوتی یک کار را انجام دهد یا به مرحله و قدم بعدی فکر کند.یعنی روش تلاش کردن را به کودک آموزش دهند. این بسیار مفیدتر است تا اینکه فقط بگویند: بیشتر تلاش کن.

 اگر والدین می خواهند به فرزندان خود هدیه ای بدهند، بهترین کاری که می توانند انجام دهند این است که به فرزندان خود یاد بدهند که چالش ها را دوست داشته باشند، مجذوب اشتباهات شوند، از تلاش لذت ببرند و به یادگیری ادامه دهند. به این ترتیب، فرزندان آنها برده ستایش شدن نمی شوند. آنها یک راه مادام العمر برای ایجاد و ترمیم اعتماد به نفس خود خواهند داشت.