در واقعیت، بیشترین سوالی که مامان باباها از من می پرسند اینه که:
چه کتابی برای بچه مون بخریم؟
چه فیلم هایی نبینه؟
کجاها ببریمش؟
چیکار کنیم هوشش بیشتر بشه؟
چیکار کنیم موفق باشه؟.
اما یکی از فانتزی های من اینه که یک نفر ازم بپرسه:
چیکار کنم که بچه ام درست فکر کنه؟

از یه سنی به بعد همه بچه ها میدونند برق رو ادیسون اختراع کرده.
آیا اینم میدونند که ادیسون چند بار شکست خورده؟ آیا از بچه مون پرسیدیم که به نظرت بعد از هر شکست چی به خودش گفته که ناامید نشده؟

آیا بچه مون میدونه بازیکن فوتبال مورد علاقه اش چطوری مشکلات زندگی اش رو حل کرده که به اینجا رسیده؟

وقتی داریم به موسسه ای مثل محک کمک می کنیم ازش پرسیدیم که: میدونی چی شده که اینجا بوجود آمده؟

وسط غر زدن هامون از وضعیت جامعه، چند بار پرسیدیم: به نظرت من و تو چه تغییری می تونیم تو کشور یا شهرمون ایجاد کنیم؟

اومدم بگم یکی از رسالت های پدر و مادرا اینه که کمک کنند بچه هاشون سبک فکری مبتنی بر حل مسئله داشته باشند.
خودمونیش میشه اینکه: صورت مسئله رو پاک نکنند، اونو حل کنند. .

.
.
روی سنگ قبر توران میرهادی عزیز نوشته بود:
غم های بزرگ را به کارهای بزرگ تبدیل کن. .