وقتی میگیم به بچه ها در بطن زندگی روزمره آموزش بدید دقیقا از چی حرف میزنیم؟

من به شخصیت آقای پژمان جمشیدی و فیلم هایی که بازی کرده کاری ندارم
این برام مهمه که چی میشه یه آدم بعد از سالها فعالیت در یک حرفه تصمیم میگیره پا توی یک راه سخت بذاره (دقت کنید هر دو حرفه جنبه اجتماعی قوی داره و زیر ذربین مردمه)

همه یادمون هست که اوایل همه با تمسخر به کار ایشان نگاه می کردند و خیلی تحویلش نمی گرفتند و حتما خیلی تلاش کرده که خودش رو ثابت کنه، هم به مردم و هم به حرفه ای ها.
و الان وقتی اسم پژمان جمشیدی میاد همه یاد بازیگریش می افتند تا بازی های فوتبالیش.

حالا اگر این روزها با بچه هاتون سریالها و فیلمهای ایشون رو می بینید خوبه که درباره روند بازیگر شدن آقای جمشیدی سر صحبت رو باهاشون باز کنید.

گفتگوهایش در برنامه های دیگه رو با کودکتون ببینید
ازش بپرسید:
اون موقع که تصمیم گرفت اولین بازی اش رو انجام بده به نظرت چه فکرهایی داشته؟ چه احساس هایی؟

اون زمانی که همه مسخره اش میکردند چی با خودش گفته که به راهش ادامه داده؟

سختی های مسیرش و راه حل هاش چی بوده؟

تا حالا شده خودت بخوای کار جدیدی رو شروع کنی و از این فکرها داشته باشی؟ چیکار کردی؟

پدر و مادر درباره موقعیت های مشابه خودشون هم می تونند تعریف کنند یا قصه های مشابه از آدم هایی که می شناسند رو بگویند.

به نظرم یکی از ضعف های رسانه اینه که خیلی به این جزئیات زندگی افراد مشهور نمی پردازه.

یا در بهترین حالت یک کارآفرین رو نشون میده که از هیچی به همه چیز رسیده اما وارد جزئیات شکست ها، ناامیدی ها، افکار و احساسات و راه حل ها نمیشه.

به عنوان والدین این ضعف ها رو جبران کنید و از ابزاری که سلبریتی ها در اختیارمون میذارند برای رشد بچه ها استفاده کنیم.

اگر نوجوان دارید در این زمینه کتاب های: کفش باز و شرکت خلاقیت پیشنهاد میشه