وقتی به بچه های کشف شهر نگاه می کنم با خودم میگم

ده سال دیگه من در آستانه پنجاه سالگی ام و هر کدام از این
بچه ها در اوایل جوانی شان.

آیا همچنان این خاطره ها ما را به هم پیوند خواهند داد؟

کسی چه میدونه شاید سالها بعد یک جوان خوش تیپ بیاد سلام و علیکی کنه و این عکس رو به من نشون بده و بگه: این منم، یادتونه؟

و من چشم هام قلبی بشه
و به این فکر کنم حالا که نامحرم شدی چطوری مثل اون موقع ها وقت سلام و خداحافظی بزنیم قدش
و من بگم: محکم تر

اگر دختر باشه که دیگه تو بغل همیم قطعا
وقتی بچه نداری، این میتونه یکی از فانتزی های لذت بخشت باشه