دیشب که با زلیخا و حوا (مسئولان کتابخانه) حرف میزدیم می گفتند: همه میگن بریم کنار دریا برای خوشگذرانی
اما ما کنار دریا نمیریم، دریا در ماست
بخشی از هویت مونه،
بخشی از وجود و زندگی مونه مثل مادر، مثل پدر.

من گفتم: چون از وقتی چشم باز کردید در آغوش دریا بودید.

ما میخواهیم این هویت برای این بچه ها بمونه، بشه بخشی از گوشت و پوستشون.
حس تعلق کنند به این خاک.
به خارگی که حالا خلوت تر از گذشته است.

اینجا: کتابخانه مکتب فرهاد خارگ، جایی در آغوش خلیج فارس