ما بچه ها بزرگ که میشیم دیگه تفاوت سنی مون به چشم نمیاد.
ما میشیم دو تا بزرگسالی که اگر امنیت و مهربانی دیده باشیم برای هم حامی ترینیم.
یه چیزی مثل ما دو تا.
که هنوز کل کل هامون تموم نشده، ناراحتی هامون یادمون میره
راحت کنار هم اشتباه میکنیم چون امنیم در کنار هم.
از زمین تا آسمون با هم فرق داریم اما دیگه چه فرقی میکنه وقتی حالمون با هم خوبه.
نگهبان هم نیستیم که

نگران نباشید بابا و مامان ها
اگر زندگی تون طوری چرخیده که اصول روانشناسی رو رد کردید در فاصله سنی بچه ها، حتما قرار نیست اتفاق عجیب و غریبی بیفته.
وا بدید
تو بزرگی، تو کوچیکی نکنید
نخواهید بزرگه الگو باشه، کوچیکه احترام گذار.
با هر کدومشون جدا از هم وارد رابطه بشید و برید برای ساخت امنیت.