توی پارک که بودیم دو تا از بچه ها اسکیت برد آورده بودند، اون طرف هم یه سری آدم داشتند گروهی اسکیت برد کار میکردند.
بچه ها دل دل میکردند که برند پیش اونها یا نه، و داشتیم حرف میزدیم که چی بهشون بگیم که هم جرات مندانه باشه هم بد نباشه، که یک دفعه یکی از اونها اومد سمت ما

خودش رو معرفی کرد و گفت من وقتی شروع کردم کسی نبود به من یاد بده برای همین دوست دارم به بقیه کمک کنم، اگر بخواید میتونم درباره این ورزش برای بچه ها توضیح بدم
بچه ها این طوری بودن:
بعد هم توضیح داد و هم به بچه ها کمی تمرین داد.

حالا چرا اینها رو گفتم؟
غم من اینه که جامعه ما دوستدار نوجوان نیست اصلا
و ما چقدر نیاز داریم به آدمهایی مثل آقای قهرمانی
آدمهایی که عبوری نیستند، یک باغبون درون دارند که خودشون رو مسئول گلی میدونند که در سیاره شون روییده